داستین هافمن پس از دو دهه به رقابت اسکار بازمی‌گردد
داستین هافمن پس از دو دهه به رقابت اسکار بازمی‌گردد
بازیگر نامدار با بازی در فیلم جدیدش به نظر می‌رسد می‌تواند یکی از امیدداران اسکار ۲۰۱۸ باشد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از آسوشیتدپرس، «داستان‌های میروویتس» فیلم جدید داستین هافمن چنان از وجود او بهره گرفته که از همین حالا از این بازیگر کهنه‌کار به عنوان یکی از امیدداران اسکار ۲۰۱۸ آن هم پس از دو دهه غیبت در این عرصه یاد می‌شود.
داستین هافمن که دو جایزه اسکار در کارنامه دارد در دو دهه اخیر ارتباطی با اسکار و نامزدی‌هایش نداشت اما اکنون به نظر می‌رسد بتواند با بازی در نقشی تاثیرگذار در کمدی «داستان‌های میروویتس» ساخته نوآ باوم‌باخ بار دیگر در عرصه اسکار مطرح شود.
او در این فیلم در نقش هارولد میروویتس بازی کرده که مجسمه‌سازی مشهور و پدری است که با وجود پسرانش دانی با بازی آدام سندلر ومتیو با بازی بن استیلر و دخترش جین با بازی الیزابت مارول، باید نگاهی به زندگی و کارش بیندازد.
هافمن که هفت نامزدی اسکار را برای بهترین بازیگر نقش اصلی در کارنامه دارد اولین نامزدی را برای بازی در فیلم «فارغ‌التحصیل» در سال ۱۹۶۷ کسب کرد و در حالی که مایکل نیکولز برای کارگردانی این فیلم اسکار را برد، اما راد استیگر جایزه بهترین بازیگر مرد را برای بازی در فیلم «در گرمای شب» دریافت کرد.
دو سال بعد هافمن برای «کابوی نیمه شب» و برای تصویر کردن شخصیت مردی متقلب به نام انریکو سالواتوره دومین نامزدی خود را دریافت کرد اما آن سال بزرگان دیگری در شمار رقبای او بودند که جان وین، ریچارد برتون و پیتر اوتول از جمله آنها بودند.
سال ۱۹۷۴ او سومین اسکار را برای فیلم «کاباره» دریافت کرد؛ فیلمی که جایزه بهترین کارگردانی را برای باب فوسه دریافت کرد اما او این بار رقبایی چون آل پاچینو را برای قسمت دوم «پدر خوانده» و جک نیکلسون را برای «محله چینی‌ها» در برابر خود داشت.
با این حال او در آخر این دهه توانست این جایزه طلایی را به خانه ببرد و این موفقیت را برای تصور کردن شخصیت تد کرامر که زندگی‌اش با خبر جدا شدن همسرش جوآنا با بازی مریل استریپ از این رو به آن رو می‌شود، به دست آورد. این فیلم جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای رابرت بنتون و نیز بهترین بازیگر زن مکمل را برای مریل استریپ کسب کرد و یک جایزه هم برای بهترین فیلمنامه اقتباسی برای بنتون را از آن خود کرد.
سال ۱۹۸۲ هافمن یک فیلم دیگر بازی کرد که هم نقد خوب منتقدان و هم باکس‌آفیس را از آن خود کرد و در نقش مایکل دارسی یک بازیگر پرتلاش ظاهر شد و در فیلم «توتسی» با وجود کسب ۱۰ نامزدی اسکار، فیلم تنها جایزه بهترین زن مکمل را برای جسیکا لنگ دریافت کرد و هافمن جایزه را به بن کینگزلی برای «گاندی» واگذار کرد.
۶ سال بعد، هافمن پنجمین بازیگری شد که تا آن زمان پس از مارلون براندو، گری کوپر، فردریک مارچ و اسپنسر تریسی دومین جایزه اسکار را کسب می‌کرد. او این جایزه را برای ایفای نقش یک فرد اوتیستی به نام ریموند در «مرد بارانی» در سال ۱۹۸۸ به دست آورد. «رین من» جایزه بهترین فیلم را هم برد و بری لوینسون برای کارگردانی آن بهترین کارگردانی را دریافت کرد و رونالد باس و بری مور جایزه بهترین فیلمنامه غیراقتباسی را برای همین فیلم از آن خود کردند.
آخرین نامزدی اسکار هافمن برای فیلم «سگ را بجنبان» در نقش یک تهیه کننده مشهور هالیوودی به دست آمد اما او این جایزه را به جک نیکلسون واگذار کرد که برای «بهتر از این نمیشه» دومین بازیگری شد که تا آن زمان پس از والتر برنان سه جایزه اسکار را تصاحب می‌کرد.
باید منتظر ماند و دید آیا نامزدی هافمن امسال به هشت مورد می‌رسد یا خیر؟
